ARZU SAMAT
“Vallahi güzeldim geceden aydan,
Tenim kadife, kaşlarım yaydan,
Vazgeçmişliğim var köşkten saraydan,
Beni fukara zihinlere mecbur ettiler.
Azıcık ilim, biraz da irfan,
Beklentim yok havadan sudan,
Ben tertemiz gerçekten uslu yolumdan,
Önüme kederi koyuverdiler.
Billahi gözlerimin hatırı vardı.
Toprak sökülür gök kıpırdardı.
Önüme serilen ömürler vardı.
Üstüne basıp geçmişliğim var.
Dediler,”Ne işin var sözle kelamla,
Gir kocanın koynuna oyalan orada,
Yüzün kızarmaz mı er meydanında,”
Of! Boş lakırdılara gülüp geçmişliğim var.
Kimi burjuva kimi sosyalist,
Söze gelince hepsi hümanist,
Çürümüş buruşmuş kalp derileri,
Şık elit günahların efendileri…
Entelektüel haspam kodaman,
Seslenir, “Çalsana kuzum, Sebaastian Bachtan,
Constanze söylesin aşk makamından!”
Rakı masasında Beethoven Mozart,
Ah! İçimden size sövmüşlüğüm var.
Nasıl anlatsam Zuzu …
Erkeğin kini, kadının fendi,
Derken, derken, derken insan tükendi.
Sıkıldım, burası fazla süt liman…
Beni diri tutan soluksuz isyan,
İçimde dörtnala koşan küheylan,
Fransız öpücüğü onların olsun,
Ben sevişmek istiyorum ay ve yıldızlan.”
Müzik önerim: Farid Farjad / Kemal Ağlıyor
