YORUMCU7LARA CEVAPLAR VE MUTALA’ALAR!... ( 7 / 42 )
ŞÜKRÜ TAŞKIRAN HOCA’MIZ DA HAKK’A YÜRÜDÜ!...
Hazreti Üstaz’ımızın Rahle-i Tedrisinde, 1950’li yılların başlarında, bulunmuş, Tekâmül sonrası, Hazreti Üstaz’ımızın ta’limatıyla, Konya civarında ilk medreseyi açmak üzere, memleketi Konya- Karaman’a -ki, Karaman o yıllarda vilayet değil, Konya Vilayeti’ne bağlı Kaza Merkeziydi.- gönderilen, Emekli Vaiz, Şükrü Taşkıran Hoca’mız, ( 1937-2022) 31 Ocak 2022 Pazartesi günü, Hakk’ın rahmetine kavuşmuş,01 Şubat 2022 Salı günü, Karaman Şehir Mezarlığında, daha önce vefata eden, Refika-i Muhtereme’si, Merhume Fatma Hanımın yanında, Aile Mezarlığında defn’edilmiştir.
“ Alim’in ölümü, alemin ölümüdür,”Zaman zaman hayıflanırım, Devrimiz kıyamet alâmet’lerinin zuhur ettiği, “Kaht-ı Ricâl”’in yaşandığı bir devirdir.Merhum, Şükrü Taşkıran, sıradan bir emekli vaiz değildi;Hazreti Üstaz’ımızın Rahle-i Tedrisinde, zahirî ilimlere bihakkın vukufiyyeti yanında, nefis tezkiyesi ve ma’nevî terbiye bakımıdan da, önemli, merhaleler, kaydetmişti.
Hulefa-i Râşidin ve Ashab-ı Güzîn Efendilerimizden ba’zıları, Resûl-i zîşân Efendimizin muttasıf olduğu sıfatlardan ba’zılarıyla muttasıf bulunuyorlardı. Fakat, ba’zılarında muttasıf bulunduğu ba’zı sıfatlar daha da bâriz bir şekildeydi.Hazreti Ebû Bekr es- Sıddîk radiya’llâhu anh, imanı, sıdkı, teslimiyyeti ve hilmiyle, Hazreti Ömer bin Hattâb radiya’llâhu anh, Adalet, Hazreti Osman bin Affan radiya’llâhu anh, haya ve sahavet, Hazreti Ali Kerreme’llâhu Veçhehu, şecaat ve kanaatkarlık sıfatlarıyla temayüz etmişlerdi.
Hazreti Üstaz’ımızın, muarız’larının bile teslim ettikleri en bariz sıfatlarından birisi, “ Müte’şerrî,” olmasıdır. ( Şerî’ate çok bağlı, şerî’atten asla ta’viz vermeyen) Varis-i Nebî. Mürşid-İ kâmil ve Mükemmil, Medâr Mürşid ve Müceddid olması i’tibariyle de, sünnetlere te’tebbû ve bid’atlerden tevakkî Aslî vazifesidir...
Merhum, Şükrü Taşkıran Hoca’mız, Hazreti Üstaz’ımızın, tevâzu’nu, Hilmini, ehl-i sünnet akidesine bağlılığını, sünnete te’tebu’unu, bid’atlere karşı mücadele ruhunu tevarüs ettiği için, Halim, Selim, son derece mütevâzî,ama, bid’atlere karşı mücadelesinde şedîd, haşin olabiliyordu...
Merhum, Şükrü Taşkıran, 1937 yılında Karaman’da doğdu. 1948 yılında Karaman’da hafızlığa başladı.1951 yılında, Karaman’da hıfzını tamamladı.Her Anadolu çocuğu gibi Şükrü Taşkıran Hoca da, İslâmî ilimleri tahsil eçin, babası tarafından, henüz 14 yaşındayken İstanbul’a gönderildi.İlk olarak, İstanbul’da, dayısının evinde misafir olarak kaldı.- Şükrü Taşkıran Hoca’nın İstanbul’daki dayısı, Merhum, Halil Özdoğan, Millî Mücadele Kahramanlarından, İstiklâl Madalyasıyla şereflendirilmiş, İstiklâl Madalyası Hamili,bir Gazi idi. İstanbul’da Tahtakale ve Sultanhamam’ında İş Hanları da olan zengin ve İ’tibarlı birisiydi. Şükrü Taşkıran, bir Perşembe akşamı İstanbul’a dayısının evine ulaşmıştı.Ertesi günü Cum’a günü, Tahtakale’deki Yazıhanesinin yakınlarındaki, Eminönün’de Yeanicami’ye çok yakın, Arpacılar Camii’nde Süleyman Efendi Hazret’leri va’az ediyordu. Şükrü Taşkıran’ı Arpacılar Camii’ne götürdü. Efendi Hazret’lerini dinlediler, Cum’a namazını kıldılar, namaz sonrası , Camii’deki hemen hemen, herkes Kürsünün dibine doğru hareketlenmişti.Elini öpmeye çalışanlar, du’a buyurmasını rica edenler, cemaatten birisi, çocuk yaşındaki Şükrü’ye “ Koş Efendi Hazret’lerinin elini öp,” dediyse de Şükrü Efendi, Hazreti Üstaz’ımıza yaklaşmak Mübaret ellerini öpmek istediyse de, muvaffak olamaz, Hazreti Üstaz’ımızın elini öpemez... Camii’den dayısı ile birlikte ayrılırlar... Dayısı, Tarihî ve Millî kıyafetleriyle ve İstiklal Madalyası daima göğsünde takılı olarak dolaşırdı.Diğer İstiklâl Madalyası hamili Gazi arkadaşlarının kıyafetlerini, vilayetlere gidiş-geliş masraflarını, gittikleri illerdeki iaşe ve ibatelerini kendi cebinden karşılar, onları her vilayetin, Kurtuluş Günlerine götürür-getirirdi.Devlet Makamları nezdinde ve toplumun her kesiminde, sözü dinlenir, i’tibar edilir hürmet gösterilirdi. Hıfzını tamamlayan Şükrü, Makam ta’lim etsin, diye, Bestekâr ve Hanen’de, devrin Sultanahmed Camii Başimamı, Merhum, Sadeddin Kayanak’a, dayısı tarafından,” Eti Senin, kemiği benim,” denilerek teslim edilir. Şükrü Taşkıran altı ay kadar Sadeddin Kaynak’tan Makam ta’lim eder, altı ay sonra, yine dayısı tarafından, Tecvid,Tashih-i Huruf ve kıraet bilimleri ta’limi için, bu kerre, Nuruosmaniye Camii Başimamı,Kur’ân Kursu Muallimi, Hafız Hasan Akkuş’a, yine “ Eti Senin, Kemiği Benim,”denilerek teslim edilir. Altı ay kadar burada, Nuruosmaniye Camii ve Kur’ân Kursunda, kıraet bilimleri ta’lim ettikten sonra, Karamanlı, Hazreti Üstaz’ımızın müntesiplerinden birisi vasıtasıyla, ilk görüşmeden bir yıl sonra Çamlıca’ya- Kısıklı’ya Ziyarethane’ye varır, Hazreti Üstaz’ımızla müşerref olur. İlk mülakat ve ilk sözler... “ Geel Bakalım! Şükrü, bir yıl önce öpemediğin eli şimdi öp, bakalım,” buyrulur.Orada bulunanlar bu sözün mazisinden bîhaber oldukları için bir şey anlamazlar, ama, Şükrü Taşkıran’da şimşekler çakmıştır. Ve böylece,Rahle-i Tedrise kabul ile, Şükrü Hoca’nın hayalleri, hakîkat olmuş, hayalleri gerçeğe dönmüştü..
1952 yılı’nın ilkbahar ayları, Şükrü Hoca diğer talebe-i Ulûm ile birlikte, Küçükçamlıca’daki Merhum, Konyalı, Mustafa Doğanbey’in Köşkün’de, daha sonraki yıllarda hep “Konyalı Köşkü,” olarak yad edilecektir, Tedris’e başlar. Efendi Hazret’lerinin takrir buyurndukları, ders kitabı, Nahiv’den, Kâfiye Şerhi, Mollacami’dir. Efendi Hazret’leri, bu derslerde, bütün İlm-i Nahvi hulasaten talebe’nin zihnine nakşektmektedir. Aynı günlerde,Kısıklı’daki “ Çamlıca Palas,” Apartmanı inşaatı da başlamıştı. Efendi Hazret’leri, Mollacami Kitabını tedrise başlarken, talebe’ye birer fatiha üçer ihlas-ı Şerif tavsiye ettikten sonra, kısa bir murakabe’den sonra,” İnşâ Allah! biz bir taraftan, Mollacami’yi bitirirken inşaat da bitmiş olur,” buyururur.Hakîkaten, usta’lar, amele, zaman zaman da yetişkin güçlü-kuvvetli, talebe’nin gece-gündüz çalışmaları ile, Mollacami ve paralel olarak Apartman inşaatı üç ay gibi kısa bir zaman diliminde tamamlanmıştır.
Şükrü Hoca’nın bugünlere aid, Mürşid-i Kâmil ve Mükemmil, Medâr Mürşid ve Müceddid’in tasarrufuna şehadeti vardır. Ali Dayı, ( Ali Yılmaz) talebe, Apartman inşaatında çalışan ustalar ve amele için, ba’zı yardımcıları ile birlikte yemek hazırlamaktadır.Nöbetleşerek, hergün talebe’den birisi de kendisine yardım etmektedir.Sıra Şükrü Hoca’ya geldiği günde, Ali Dayı, 25-30 kişiye ancak yetecek miktarda bir yemek hazırlar. Yemek kazanı ocak’ta kaynarken, Efendi Hazret’leri teşrif buyurur, ocağın başında Ali Dayı ve Şükrü Hoca’dan başka kimse yoktur. Gizli olarak ba’zı âyetler okur ve “ Bereket Allah’tan’dır,” buyurur ve ocakta kaynamakta olan kazana doğru üfler...Şükrü Hoca derki, “ O gün öğle yemeğinde talebe, usta ve amele, 96 kişi vardı, benim tahminim en fazla 30 kişiye yetecek kadar yemek pişirilmişti. Yemek yenildikten ve 96 kişi karnını doyurduktan sonra,kazan’da en az otuz kişiyi doyuracak kadar yemek olduğunu Ali Dayı’ya gösterdiğimde,” Şükrü, Sen kendi işine bak!O tarafını bizler bilemeyiz,” buyurmuştu... “ Keramet ve Tasarruf,” bir sonraki yazıyı bekleyiniz...
