(Canfer BALÇIK; 7 Kıta/ stanbul şivesi)
Gün doğarken, hava yine karardı/
Çiçeklere baktım, hepsi sarardı/
Aynayla yüzleştim; yüzüm morardı /
Sanki boğazlarda balık kancası//
(nakarat)
Bir nefes almaya fırsat vermiyor/
Hiç bitmez mi zalimlerin dalgası?/
Meğer, tüm insanlık kıyıya vurmuş/
Sanki boğazlarda balık kancası//
‘Acı dehlizinde’ arzular yiter/
‘Kancayla
yaşamak’ ölümden beter/
Uyan ey insanlık; bu uyku yeter!/
Sanki boğazlarda balık kancası//
Paramparça olmuş; insanlar, mülkler/
Feryatlar; katbekat acılar yükler /
Nesiller; insanlık, merhamet bekler/
Sanki boğazlarda balık kancası//
Farketmiyor dini, mezhebi, ırkı
Sırtlanlar kudurdu; pusuda tilki/
Bu ne en sonudur ne de en ilki
Sanki boğazlarda balık kancası/
Yemen, Sincan, Gazze ya da Ukrayna/
İnsanlığı sırtla; vahşet durulsun/
Allah hükmü versin, bu zulüm bitsin/
‘Huzur içinde bir dünya’ kurulsun//
‘İnsan olanlar birleşsin!’, ‘dir’ olsun/
Bağlayalım Ayıyı, ‘Sam Amcayı’
‘Dünya nefessiz kalmadan, baraber/
Çıkarlım boğazlardan kancayı///
(Canfer BALÇIK; 21.11.2023/saat: 00:30-02:45/Ankara)
