İSTANBUL
Net olmamakla birlikte az çok Yusuf Atılgan’ın Aylak Adam’ındaki sinemadan çıkmış insan hissiyatı gibi gelir hep bana. Belki biliyorsunuzdur, karakterimiz şöyle düşünür: "Çağımızda geçmiş yüzyılların bilmediği, kısa ömürlü bir yaratık. Sinemadan çıkmış insan. Gördüğü film ona bir şeyler yapmış. Salt çıkarını düşünen kişi değil. İnsanlarla barışık. Onun büyük işler başaracağı umulur. Ama beş-on dakikada ölüyor. Sokak sinemadan çıkmayanlarla dolu; asık yüzleri, kayıtsızlıkları, sinsi, yürüyüşleriyle onu aralarına alıyorlar, eritiyorlar."
Çözümünü de şöyle bulur: “Bunları kurtarmanın yolunu biliyorum. Kocaman sinemalar yapmalı. Bir gün dünyada yaşayanların tümünü sokmalı bunlara. İyi bir film görsünler.
Sokağa hep birden çıksınlar.”
